Franchise blog

Ο Εκπαιδευτικός Όμιλος Γράψα Πειραιά, με την παρούσα διεύθυνση, άνοιξε τα πανιά του τον Αύγουστο του 2011 μεσούσης της κρίσης, με μια ελληνική κοινωνία σε αναβρασμό, θυμωμένη και σοκαρισμένη, και μια οικονομία σε περιδίνηση. Όλοι και όλα συνηγορούσαν προς την αντίθετη άποψη. Και όμως ο Παναγιώτης Κεντιστός μου είχε πει χαμογελαστός: «Νίκο δεν φοβάμαι την κρίση!» Αυτό χρειαζόμουν, αυτό ήθελα να ακούσω και δικαιωθήκαμε πλήρως.

Τίποτα δεν είναι εύκολο αφού και από μεριάς μου δεν υπήρχε επιχειρηματική εμπειρία αλλά και η συγκυρία ήταν τουλάχιστον εχθρική. Πολλοί μικροί και μεγάλοι εξαφανίστηκαν εν μια νυκτί παρά την παρουσία χρόνων στην τοπική κοινωνία. Και όμως εμείς όχι μόνο αντέξαμε αλλά βγήκαμε δυνατότεροι. Χρονιά με τη χρονιά μεγαλώναμε, αυξανόμασταν και όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν είχαμε αρνητικό πρόσημο. Ακόμα και την περίοδο της πανδημίας, μείναμε σταθεροί.

Πώς επιτεύχθει αυτό; Κάποιος θα πει σκληρή δουλειά, άλλος θα πει ποιότητα δουλειάς, ενδιαφέρον, γνώση, εμπειρία, τεχνικό know-how, ομαδικότητα, ανθρωπιά και άλλα είκοσι χιλιάδες πράγματα και όλοι θα έχουν δίκιο, ΑΛΛΑ αυτό που ενώνει δημιουργικά και δυναμικά μεταξύ τους, είναι η αγάπη και η ειλικρίνεια που τρέφουμε για την δουλειά μας. Προσφέρουμε κάτι το οποίο δεν είναι απτό, δεν το βλέπουμε, δεν το ακούμε, εκτός αν πει κανείς ότι αυτό μετουσιώνεται σε πτυχίο. Είναι μια υπηρεσία σε ανθρώπους και πιο συγκεκριμένα σε ενήλικες, με όλα τα συνακόλουθα του αφού πίσω από κάθε ενήλικα που αποφασίζει να μάθει μια ξένη γλώσσα υπάρχει μια ιστορία που θεωρώ ότι πρέπει να ταυτιστείς για να μπορέσεις να προσφέρεις. Και αυτό ακριβώς κάνουμε 14 χρόνια τώρα. Είναι το σημείο που ο επαγγελματισμός συναντάει την ανθρωπιά.

Ο Εκπαιδευτικός Όμιλος Γράψα όμως είναι πολυεπίπεδος γιατί όσο επαγγελματίας και να είσαι χρειάζεται να υφίσταται μια δομή και ένας μηχανισμός τόσο λειτουργικός και αποδοτικός που ακόμη και στην πιο δύσκολη περίπτωση να έχει να προτείνει λύσεις. Υπάρχει ένας κεντρικός σχεδιασμός που καλύπτει πλήρως το ακαδημαϊκό όσο και το οργανωτικό κομμάτι με στελέχη έμπειρα και δοκιμασμένα, αλλά και με εργαλεία κλειδιά για να δώσουν διεξόδους στα πάντα. Όταν υπάρχει μια τέτοια στήριξη πίσω, τότε ποιος δεν νιώθει την δύναμη και την αυτοπεποίθηση να παλέψει;!

Μικρές και μεγάλες ανθρώπινες στιγμές, επιτυχίες, ευγνωμοσύνη, πάθος, δάκρυα ευτυχίας δεν μπορείς να ξεχάσεις κανέναν και κανείς δεν μπορεί να σε ξεχάσει. Οι δέκα καλημέρες που θα σου φωνάξουν σε μια σύντομη βόλτα λένε πολλά. Από τη Λεωσθένους στην Αγίου Κωνσταντίνου, δίπλα στο Δημοτικό Θέατρο, μπροστά στο μετρό, δεν είναι μόνο 10 λεπτά με τα πόδια είναι 7 ½ χρόνια προσφοράς. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους τόσους πολλούς που θέλανε να φύγουνε έξω, στην κορύφωση της κρίσης, και θέλανε βοήθεια όχι μόνο με τη γλώσσα αλλά και με όλη την διαδικασία. Αν και ήμασταν ένα φροντιστήριο ξένων γλωσσών δε διστάσαμε να τους φέρουμε σε επαφή με πρεσβείες, γραφεία διασύνδεσης, ακόμη και κοινότητες στο εξωτερικό αλλά και να διεκπεραιώσουμε τα γραφειοκρατικά. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους τόσους ναυτικούς, εμπορικού, πολεμικού, λιμενικού, υποβρύχια που πλέον εκτός από συνάδελφοι σε εμάς γίνονται και συμμαθητές. Μόλις δυο χρόνια πριν καπετάνιος σε περιπολικό του Λιμενικού Σώματος παρακολουθούσε μαθήματά μέσα από το περιπολικό στη θάλασσα.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει όλη αυτή την παρέα που από τη Θήβα, το έχω ξαναπεί αλλά θεωρώ ότι πρέπει να το αναφέρω ξανά, που ταξίδευαν 3 φορές την εβδομάδα στον Πειραιά γιατί χρειάζονταν το Β2  για να μείνουν στην δουλειά τους. Το ότι συνεχίζει να έρχεται κόσμος από την Θήβα στον Πειραιά 8 χρόνια μετά λέει πολλά.

Πως θα μπορούσαμε από την άλλη να αφήσουμε απέξω τη ναυτιλία; Συνεργασία με ενδοεπιχειρησιακά Αγγλικά για στελέχη ναυτιλιακών, είτε γενικά είτε εξειδικευμένα Business English, Shipping, Management and Marketing. Αλλά και η ναυτιλιακή κοινότητα των Σύριων του Πειραιά σε εμάς ερχότανε. Είναι τυχαίο ότι είμαστε τρίτη συνεχόμενη χρονιά στο Top 100  εκπαιδευτικών οργανισμών στην Ελλάδα;!

Κοίτα όμως που η ίδια ερώτηση τίθεται ξανά: Πώς παρόλα αυτά που περάσαμε αυτά τα 14 χρόνια, και δεν ήταν και λίγα, από τα πολιτικά και οικονομικά εντελώς αναπάντεχα συμβάντα, μέχρι την πανδημία και τους δυο τρέχοντες πολέμους, με την γενικότερη παγκόσμια αβεβαιότητα, κατορθώνουμε και είμαστε LEADERS; Σίγουρα όχι από τύχη γιατί δεν πιστεύω στη τύχη. Δόγμα ζωής είναι η πίστη σ ’αυτό που κάνεις, η αγάπη που έχεις, στους ανθρώπους-συνεργάτες που γίνονται οικογένεια (ο Εκπαιδευτικός Όμιλος Γράψα Πειραιά έχει αυτή την ιδιαιτερότητα) η εμπειρία και ο επαγγελματισμός. Αλλά στο τέλος της ημέρας αυτό που μένει είναι τα συγχαρητήρια που δίνονται από μια μητέρα που ακούει τους γιους της να μιλάνε αγγλικά στο σπίτι, τη στιγμή που είχε χάσει κάθε ελπίδα.

Γι’ αυτό ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΧΤΑ ΓΡΑΨΑ!